Kebaya – een blouse met een bijzondere geschiedenis Short

De oudste kebaya’s in de museumcollectie

In de collectie van het Wereldmuseum Leiden zitten vele kebaya’s - blouses - uit voormalig Nederlands-Indië, het huidige Indonesië. Een groot deel daarvan zijn witte kebaya’s die vooral door Europese, Molukse en Peranakan-Chinese vrouwen werden gedragen.

In dit wereldverhaal lees je over de oudste kebaya’s in de museumcollectie, en over twaalf witte kebaya’s met wit kant uit eind 19de eeuw met een verrassend verband met een familiegeschiedenis.

In 2024 werd de kebaya officieel ingeschreven als Unesco immaterieel erfgoed in Brunei, Indonesië, Maleisië, Singapore en Thailand.

De kebaya wordt daar - maar ook buiten Zuidoost-Azië - nog steeds dagelijks gedragen, al is het vooral tijdens speciale gelegenheden.

In 1975 schonk Anton Krieger twaalf witte kebaya’s aan Rijksmuseum voor Volkenkunde, nu Wereldmuseum Leiden. Hij was destijds medewerker bij de Japan collectie in dit museum. Hij was de zoon van Prof. Dr C.C. Krieger (1884-1970), die van 1927-1949 conservator van de afdeling Japan en China was, en van Anna Jeanne Marie van Vleuten. Zij zijn de grootouders van Francine Brinkgreve, tot voor kort conservator Insulair Zuidoost-Azië, ook in hetzelfde museum.