Kun je iets meer vertellen over je levensverhaal en hoe dat je werk beïnvloedt?
Ik ben geboren in 1977 in Angola, een land waar al sinds 1975 een burgeroorlog woedde die 27 jaar duurde. In ben op jonge leeftijd met mijn familie op meerdere momenten naar het buitenland verhuisd. De meest ingrijpende verhuizing was in 1992, na de eerste democratische verkiezingen die resulteerden in de voortzetting van de burgeroorlog. Hierdoor besloot mijn familie opnieuw naar Portugal te verhuizen en later heb ik ook in Engeland en Wales gewoond en gestudeerd.
In december 2008 keerde ik terug naar Angola, naar de stad Luanda, waar ik herinneringen had aan mijn kindertijd. Dit had een impact op me, ook al was ik op een plek waar ik me vertrouwd voelde, op de een of andere manier voelde het ook ver weg, alsof ik een lokale "diaspora-ervaring" beleefde. Deze voortdurende ervaring van verhuizen binnen verschillende gebieden had een impact op mijn groei en uiteindelijk ook op mijn fotografie.
Welke onderwerpen drijven je om het werk te maken dat je doet en waarom?
Ik beschouw mezelf een introspectief persoon en als iemand die in verschillende landen en plaatsen heeft gewoond. Je zou kunnen zeggen dat mijn werk vooral "resoneert" met vragen die te maken hebben met identiteit en sociaaleconomische complexiteit binnen stedelijke ruimten en gebieden.
Dat gezegd hebbende, vormen deze kwesties eerder het uitgangspunt voor vragen dan antwoorden. Mijn werk bestaat voornamelijk uit fotografische series, vaak open en onafgewerkt, waar ik in de loop van de tijd naar terugkeer, ingebed in fysieke en conceptuele assen die tegelijkertijd lokaal en globaal zijn.
Welke speciale betekenis hebben de titels die je aan je werken geeft?
Voor mij zijn titels rivieren, ze laten de context van het werk stromen. Voor deze serie betekent de titel Tipo Passe portretten voor een soort document waarmee een individu kan worden geïdentificeerd, een visuele taal die wereldwijd wordt gebruikt, bijvoorbeeld op paspoorten of identiteitskaarten. Door deze maskers op deze manier voor te stellen, gekleed in hedendaagse kleding en door elk portret een andere naam te geven, worden ze uit hun eigen context gehaald en ontstaat er een andere omgeving waarin heden en verleden en hun eigen complexiteit dezelfde ruimte delen.
(Header credits: Edson Chagas, courtesy of APALAZZO Gallery, Italy; Tipo Passe)
A World in Common is nu te zien t/m 25 augustus 2024.
